Niederländisch
Detailübersetzungen für afwezen (Niederländisch) ins Englisch
afwijzen:
-
afwijzen (weigeren)
-
afwijzen (verwerpen; afkeuren; afstemmen)
-
afwijzen (wegstemmen; verwerpen; verweren; afstemmen; terugwijzen; afketsen)
-
afwijzen (abstineren; onthouden; afwimpelen; bedanken; afslaan)
Konjugationen für afwijzen:
o.t.t.
- wijs af
- wijst af
- wijst af
- wijzen af
- wijzen af
- wijzen af
o.v.t.
- wees af
- wees af
- wees af
- wezen af
- wezen af
- wezen af
v.t.t.
- heb afgewezen
- hebt afgewezen
- heeft afgewezen
- hebben afgewezen
- hebben afgewezen
- hebben afgewezen
v.v.t.
- had afgewezen
- had afgewezen
- had afgewezen
- hadden afgewezen
- hadden afgewezen
- hadden afgewezen
o.t.t.t.
- zal afwijzen
- zult afwijzen
- zal afwijzen
- zullen afwijzen
- zullen afwijzen
- zullen afwijzen
o.v.t.t.
- zou afwijzen
- zou afwijzen
- zou afwijzen
- zouden afwijzen
- zouden afwijzen
- zouden afwijzen
diversen
- wijs af!
- wijst af!
- afgewezen
- afwijzende
1. ik, 2. je/jij, 3. hij/zij/het, 4. we. 5. jullie, 6. zij/ze
Übersetzung Matrix für afwijzen:
Wiktionary Übersetzungen für afwijzen:
afwijzen
Cross Translation:
verb
afwijzen
-
een negatieve beslissing ergens over nemen
- afwijzen → reject
verb
Cross Translation:
From | To | Via |
---|---|---|
• afwijzen | → decline; refuse | ↔ ablehnen — zu etwas nein sagen; etwas zurückweisen oder missbilligen |
• afwijzen | → reject | ↔ abweisen — eine Bitte, eine Anfrage ablehnen; einer Bitte oder Anfrage nicht nachkommen |
• afwijzen | → dismiss | ↔ abweisen — Recht einer Klage, einem Antrag nicht stattgeben |
• afwijzen | → refuse; reject; dismiss; shun; disallow; disavow; decline; withhold; spurn | ↔ refuser — rejeter une demande, ne pas accorder ce qui demander ; ne pas vouloir faire ce qui est exiger, prescrire, ordonné. |
• afwijzen | → refuse; decline; withhold; spurn; disallow; relay; resend; repulse; repress; refute; rebut; dismiss; shun; disavow; throw away; discard; dispose; dump | ↔ rejeter — Traductions à trier suivant le sens |
• afwijzen | → recuse | ↔ récuser — refuser de soumettre sa cause à la connaissance et à la décision d’un juge, parce qu’on a, ou qu’on croire avoir, des motifs de craindre qu’il ne soit partial. |